بر اساس مطالعات اخیر، مالکان خودروهای مزدا میاتا میانگین مسافت پیموده شده سالانه کمتری نسبت به سایر خودروهای اسپرت و حتی مدل‌های شهری دارند. این پدیده که در داده‌های Fuelly و گزارش‌های فروش جهانی مشهود است، نشان می‌دهد بسیاری از دارندگان میاتا این خودرو را بیشتر به عنوان وسیله‌ای تفریحی یا مجموعه‌ای کلکسیونی می‌بینند تا یک وسیله نقلیه روزمره. عوامل متعددی از جمله محدودیت‌های فضایی، هزینه‌های نگهداری و ویژگی‌های طراحی خاص این خودرو در این الگوی استفاده تأثیرگذار بوده‌اند.
تحلیل داده‌های مصرف سوخت و الگوی رانندگی
بررسی داده‌های Fuelly از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۵ نشان می‌دهد میانگین مسافت سالانه طی‌شده توسط مالکان میاتا حدود ۶,۲۰۰ مایل است، در حالی که این رقم برای خودروهای شهری مشابه مانند هوندا سیویک یا تویوتا کورولا به ۱۲,۰۰۰ مایل می‌رسد. حتی در مدل‌های اسپرت همچون فورد موستانگ، میانگین استفاده سالانه ۹,۵۰۰ مایل گزارش شده است. این اختلاف قابل توجه به وضوح نشان می‌دهد مالکان میاتا ترجیح می‌دهند از این خودرو در شرایط خاص یا آخر هفته‌ها استفاده کنند.
از سوی دیگر، میانگین مصرف سوخت میاتا در شرایط واقعی حدود ۳۱ مایل بر گالن است که نسبتاً مطلوب محسوب می‌شود. این موضوع ثابت می‌کند که مصرف سوخت عامل اصلی محدودیت استفاده نیست، بلکه اولویت‌های مالکان و ویژگی‌های خودرو نقش کلیدی ایفا می‌کنند.
محدودیت‌های فضایی و کاربردی‌نبودن برای استفاده روزمره
میاتا با طراحی دو سرنشینه و صندوق عقب ۵ فوت مکعبی، گزینه‌ای ایده‌آل برای خریدهای روزانه یا سفرهای خانوادگی نیست. بر اساس گزارش Car and Driver، حتی نسخه‌های جدیدتر مانند میاتا ۲۰۲۵ نیز با وجود بهبودهای فنی، فضای داخلی تنگی دارند و برای رانندگان بلندقد ناراحت‌کننده هستند. این محدودیت‌ها باعث می‌شود مالکان ترجیح دهند از خودروهای بزرگ‌تر برای فعالیت‌های روزمره استفاده کنند و میاتا را برای موقعیت‌های خاص نگه دارند.
هزینه‌های نگهداری و تأثیر آن بر الگوی استفاده
اگرچه میاتا به عنوان خودرویی با قابلیت اطمینان بالا شناخته می‌شود، اما هزینه‌های نگهداری آن به ویژه در مدل‌های عملکردی مانند میاتا کلاب قابل توجه است. به عنوان مثال، تعویض لاستیک‌های پیلوت اسپورت ۴S هر ۲۵,۰۰۰ مایل حدود ۸۰۰ دلار هزینه دربردارد، در حالی که سیستم تعلیق ورزشی نیاز به بازبینی‌های دوره‌ای دارد. همچنین، استفاده از سوخت پریمیوم و تعویض روغن هر ۳,۰۰۰ مایل (برخلاف استاندارد ۵,۰۰۰ مایلی اکثر خودروها) هزینه‌های جاری را افزایش می‌دهد. این عوامل در کنار هم، انگیزه استفاده روزانه را کاهش می‌دهند.
نقش فرهنگ خودرویی و تصویر ذهنی میاتا
میاتا از دهه ۱۹۹۰ به عنوان نمادی از رانندگی لذت‌محور شناخته می‌شود. بسیاری از مالکان این خودرو را نه به عنوان یک وسیله نقلیه، بلکه به عنوان اثری هنری یا ابزاری برای تفریح می‌بینند. نظرسنجی‌های J.D. Power نشان می‌دهد ۶۸ درصد از مالکان میاتا، آن را دومین خودروی خانواده می‌دانند و ترجیح می‌دهند از آسیب‌های ناشی از استفاده روزمره در امان بماند. این نگرش، به ویژه در بین کلکسیونرها و علاقه‌مندان به مسابقات اتومبیل‌رانی رایج است.
پیامدهای اقتصادی و زیست‌محیطی
کمبود استفاده از میاتاها تأثیرات گسترده‌ای دارد. از یک سو، تقاضا برای قطعات یدکی و خدمات تعمیراتی کاهش می‌یابد که بر اقتصاد محلی تأثیر منفی می‌گذارد. از سوی دیگر، تولید گازهای گلخانه‌ای ناشی از توقف طولانی‌مدت خودروها (به دلیل تجزیه روان‌کارها و روغن) افزایش می‌یابد. سازمان EPA تخمین می‌زند خودروهای کم‌کاربرد مانند میاتا سالانه ۱۵ درصد بیشتر از خودروهای معمولی آلایندگی غیرمستقیم تولید می‌کنند.
راهکارهای افزایش استفاده و آینده میاتا
برخی کارشناسان پیشنهاد می‌کنند مزدا با معرفی نسخه‌های چهار سرنشینه یا هاچبک، میاتا را برای استفاده روزمره مناسب‌تر کند. دیگر راهکارها شامل ارائه گارانتی طولانی‌مدت یا بسته‌های نگهداری مقرون‌به‌صرفه است. با این حال، بسیاری از طرفداران معتقدند تغییر طراحی میاتا، ماهیت اصلی آن را مخدوش می‌کند و ترجیح می‌دهند این خودرو به عنوان نمادی از سادگی و لذت رانندگی باقی بماند.
منبع : motor1
اگر به دنبال جدیدترین و کاربردی‌ترین محتوا در دنیای همه موضوع های کاربردی هستید، حتماً سئوتک را دنبال کنید، جایی که دانش به قدرت تبدیل می‌شود!
اولین دیدگاه را شما بنویسید